Ons huis voelt als het oog in een storm.
Welke waarde geef je aan je eigen huis? Want naast een geldbedrag heeft een thuis natuurlijk ook een emotionele waarde. In de blogserie #mijnhuis leer je wat een huis een thuis kan maken.
Tom en Corine wonen aan de Prins Hendrikkade in Amsterdam. Misschien wel het drukste punt van de stad, zo dichtbij centraal station. We spraken met Tom en Corine over hun baken van rust temidden van de drukte.
Corine: Het samenwonen met mijn verloofde maakt dat ik me thuis voel, waar ik ook ben. We hebben een specifieke smaak en mooie (tweedehands) spullen die we meeverhuisden van andere woningen. We zijn van plan hier lang te blijven: de locatie, indeling (split level woning) en dynamiek van de buurt waar we wonen zijn super!
Tom: Het belangrijkste ingrediënt daarvoor is voor mij ook mijn partner. We reizen regelmatig en niks is fijner dan altijd je thuis bij je te hebben door samen te zijn.
Daarnaast delen de meeste plekken waar we gewoond hebben wel bepaalde eigenschappen: een wijds uitzicht, zo veel mogelijk culturele diversiteit op loopafstand en tegelijkertijd direct toegang tot natuur. Dat laatste is wel een flinke uitdaging in hartje Amsterdam, daarom proberen we dat steeds meer binnenshuis te realiseren en compenseren. Neem onze salontafel, die staat vol planten. Ook hebben we de afgelopen tien jaar alleen gewoond in gerenoveerde huizen van pakweg 150 jaar of ouder. Dat is natuurlijk geen specifiek criterium, maar wel vaak de uitkomst van het wensenlijstje.
Corine: Het uitzicht vanaf de woonkamer op het water en centraal station is echt prachtig. Daarnaast de vloer en het hoge plafond. Maar de kers op de taart is toch wel het dakterras. Zowel in de zomer als winter kun je er heerlijk verblijven.
Tom: Ons huis voelt als het oog in een storm. Als je uit het raam kijkt, zie je een levend schilderij. Bootjes die continu langsvaren, trams die voorbijrijden en de honderden mensen die door de stad wandelen. Uitkijkende op het drukke leven waar alles doorgaat vanuit de stilte in ons huis heeft iets rustgevends en vertrouwds. De zonsopgang en -ondergang is vaak zo spectaculair, dat ik - zelfs na jaren - nog regelmatig met de camera aan het raam sta.
De gesprekken die we hebben over de beperkingen, zijn vaak het startpunt van de meest creatieve uitlatingen.
Tom: Het is nog niet helemaal ingericht en afgewerkt naar onze wens. Hoe langer we hier wonen, hoe duidelijker het wordt wat we kunnen doen aan kleine, praktische onhandigheden en afwerkingmissers.
We zouden het bijvoorbeeld wel fijn vinden een extra kamer te hebben. Ten opzichte van ons vorige huis hebben we bijna tweederde aan oppervlakte ingeboet. Maar de gesprekken die we hebben over de beperkingen, zijn vaak het startpunt van de meest creatieve oplossingen. Wij krijgen nieuwe energie van de imperfecties waarmee dit huis op ons pad kwam.
Tom: Ik denk niet dat er één huis aan ons ideaalbeeld voldoet. Het liefst zouden we kunnen afwisselen tussen een huis in de natuur en een huis in de stad. Ze mogen beide simpel en compact zijn, maar integriteit, tijdloosheid, flexibiliteit en relatie met de omgeving zijn belangrijk.
Het werk van diverse architecten kan mij inspireren en zo in lijn liggen met mijn blik op wonen. Dan denk ik aan Carlo Scarpa, Juliaan Lampens of Sverre Fehn. Op dit moment heb ik een fascinatie voor vormgeving waarvan de zeggingskracht van het materiaal en de toepassing daarvan elkaar versterken. Ontwerpers die op een verfijnde manier weten toe te passen zijn voor mij Eric Owen Moss, Vincenzo de Cotiis en Formafantasma.
Voorheen fantaseerden we veel meer over een droomhuis, maar het beeld veranderde zo snel. Nu zien we het meer als iets betrekkelijks. Liever een matig huis met geweldig gezelschap, dan andersom.
Corine: Daar heb ik weinig aan toe te voegen. Mijn droomhuis is een beetje zoals dit huis, met wat kleine aanpassingen.
Onze spullen zijn vervangbaar, de mensen die er komen niet.
Tom: Eigenlijk hebben we nu alleen het meubilair nog maar een beetje aangepakt. Alle voorlopige aankopen tot de verbouwing zijn met gesloten knip gedaan. De eethoek kostte vijftig euro en voldoet al twee jaar perfect.
Toen een vriend een keer op ons huis paste, sloopte hij tijdens een dronken karaoke-avond onze gordijnen. Ze hangen er nog steeds en ik zie ze als reminder dat ons huis een plek moet zijn waar iedereen zich vrij voelt om plezier te hebben. De spullen zijn vervangbaar, de mensen die er komen niet. Onze investering voor de toekomst gaat dus zitten in dingen die mooier worden naarmate ze gebruikt en ouder worden. Een wabi-sabi benadering dus.
Tom: De grootste investering was uiteraard de aankoop van het huis. Alles wat we daarnaast besteden proberen we behapbaar te houden. We hebben gelukkig vergelijkbare ideeën over het vinden van een juiste balans tussen reizen, zelfontplooiing en uitgaven aan comfort en materieel bezit. Bijna bij elke aanschaf anticiperen we op waardeontwikkeling, waardoor we veel van onze aankopen ook weer met winst heb kunnen verkopen. Een uitzondering daarop is onze campervan, maar dat verlies wordt elke reis ruimschoots gecompenseerd.
Naast emotionele waarde, wat jouw huis een thuis maakt, heb je feiten die de basis vormen voor een woningwaardebepaling. Walter leert je alles wat je wil weten voordat je een huis koopt; gedetailleerde informatie over de buurt, lokale markt, het huis, de risico's en de kansen. Je vindt het allemaal op Walter Living.
De monopoliepositie van de taxateur is bepalend voor de hypotheekschuld van miljoenen huizenbezitters. Tijd voor een onafhankelijke toezichthouder die waardemodellen juist beoordeelt.
We hebben een algoritme ontwikkeld waarmee we een winnend bod kunnen voorspellen, zodat jij weet wat je moet bieden op een huis. Dit is onze methode.